 |
| Ön-Asya Etnografyası - Ticaret Kültürü: Sarayyeri Köyü'nde Çerçi, Sarayyeri Köyü, Düzce (1967) / İsmail Engin koleksiyonu |
[İsmail Engin] Çerçi, köyleri ve köylerde kapı kapı dolaşarak alış-veriş yapan kimse. Bir tür seyyar satıcı. "Çerçici" de deniyor; Afyon, Isparta, Giresun, Konya ve Yozgat civarlarında...
Çerçi ya da çerçici, bazan katır ve eşeğe, bazan da atlı arabaya yüklüyor satacağı ticari eşyayı... Yapılan iş de "çerçilik" olarak anılıyor.
Çerçilikte ticari meta, genelde parayla satılmıyor ve alınmıyor. Takas ya da değiş-tokuş, bu tür ticarette esas.
Köylerde 1960'lı yılların sonuna doğru yoğunlukla elbiselik eşyalar, mutfak aletleri.. dahil, haneler ihtiyaçlarını çerçilerden karşılar; karşılığında kendi ürettikleri hububat da dahil ürünler takas olarak çerçiciye verilirdi.
Sonra, genellikle 1960'ların sonrasında ve giderek artan bir şekilde, bugün halen tek tük rastlansa da, çerçiliğin yerini "eskicilik" aldı. Zamanla eşekli, katırlı, at arabalı çerçiler; motorlu araçları kullanan, kasabalarda ve kentlerde de - bazan el arabalarıyla - boy gösteren "eskiciler"e dönüştü.
Takasla eskiler; halılar, kilimler, cicimler, camaltı işler, hatlar, bakır eşyalar "eskiciler" aracılığıyla toplandı; karşılığında naylon sepetler, kovalar.. verildi.
Geçmiş ya da tarih böylece bir şekilde el değiştirdi... [İsmail Engin]
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder